Schutzpolizei Waldenburg

Schutzpolizei Waldenburg.

Na podstawie planu przebudowy struktur policji niemieckiej po traktacie wersalskim, podjęto plan utworzenia nowych jednostek Schutzpolizei (Policji Ochronnej) w 50 miastach. Podjęto działania zmierzające do utworzenia jednostek policji państwowej, likwidując jednocześnie policje gminne i prywatne. Ta formacja miała zajmować się zapewnieniem porządku publicznego oraz bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Na Wystawie Policyjnej w Berlinie w roku 1926, pokazano modele i założenia projektów. Nowe koszary i jednostki miały powstać w głównych miastach na obszarach przemysłowych. Jedną z lokalizacji był Waldenburg Schl. (Wałbrzych). Obiekt wybudowano w latach 1925 do 1927. Kierownik budowy: Dr. – Ing. Franke

Zarządzenie Radcy Ministerialnego Dammeiera opisuje dokładnie kilka obiektów, w tym w Waldenburgu Schl. (Wałbrzych). Zamieszczone są informacje o projektach architektonicznych, pomieszczeniach i ich funkcjach, obsadzie i wyposażeniu obiektów, a nawet o użytych materiałach budowlanych i systemach ogrzewania. Ale o tym w dalszej części artykułu.

Koszary Schutzpolizai Waldenburg Schl. (Wałbrzych) wybudowano na pustej działce budowlanej w dzielnicy Neustadt (Nowe Miasto) pomiędzy ulicami Blücher Str. (ul. Paderewskiego) a Lützow Str. (ul. Chopina).

Opis obiektu.

Każdy z 50 obiektów posiadał podobną strukturę organizację oraz zakres wyposażenia. Kompleks składał się z poniższych obiektów:

Dla urzędników:

1. 1. Lokale mieszkalne nieżonatych
   2. Umywalnie, natryski i ogólne ubikacje
   3. Strefa żywieniowa (kuchnia, sala jadalna)
   4. Strefa wypoczynku (kantyna, sala gier i czytelnia)
   5. Sala do nauki
   6. Sala do ćwiczeń fizycznych
   7. Izbę prac szewskich i krawieckich
   8. Izbę chorych
   9. Magazyny ubrań, broni itp.
   10. Biuro
   11. Pokój oficerski
   12. Garaże alarmowe
   13. Pokój telefonisty i radiołączności
   14. Pomieszczenie dla rowerów
   15. Wartownie

Mieszkania dla rodzin.

Dla koni:

1. 1. Stajnię i lecznicę
   2. Kuźnię do podkuwania koni
   3. Wozownię
   4. Maneż

Dla pojazdów mechanicznych:

1. 1. Halę garażową
   2. Warsztaty rowerowy, gospodarczy, uzbrojenia i samochodowy

Infrastruktura zewnętrzna:

1. 1. Plac do musztry i ćwiczeń fizycznych
   2. Plac do jazdy konnej
   3. Stację benzynową
   4. Skład obornika
   5. Magazyn amunicji
   6. Psiarnię

Deutsche Bauzeitung nr 37 1929

Na portalu polska-org.pl użytkownik dasio1974 wstawił skany czasopisma branżowego Deutsche Bazeitung nr 37 z roku 1929, dotyczące budowy koszar w Waldenburgu Schl. (Wałbrzych).

Materiały te nie tylko pokrywają się z dokumentami, które znałem oraz z moim stanem wiedzy, ale przedstawiają więcej rysunków technicznych oraz zdjęć obiektu.

Chciałbym wyrazić podziękowanie za publikację tych materiałów i zapraszam na stronę polska-org.pl z oryginałami.

Szczegóły budowy i wyposażenia.

Przyjęto wysokość pomieszczeń na 3,2m. Okna skrzynkowe podwójne (teraz to może być śmieszne, ale w tamtym okresie to była nowość i drogie rozwiązanie).

Posadzki w korytarzach wykonano z płyt Solnhofer. Są to płyty z cięte z naturalnego wapienia, używane od czasów rzymskich na okładziny podłogowe i ścienne wewnątrz budynków. W tym, szczególnie reprezentacyjnych. Wapień Solnhofen występuje w rejonie Solnhofen i w powiecie Weißenburg-Gunzenhausen , na zachodzie Eichstätt, a także w Mörnsheim , Blumenberg , Schernfeld , Rupertsbuch i Wintershof w powiecie Eichstätt w licznych kamieniołomach w Środkowej Frankonii i Górnej Bawarii . Langenaltheim.

W pokojach wachmanów wykonano posadzki z linoleum.

Zastosowano system centralnego ogrzewania. Wynikało to z doświadczeń w koszarach wojskowych związanych z problemami logistycznymi i kosztami palenia w piecach. Wzięto jednak pod uwagę to, że w przy centralnym ogrzewaniu w innych budynkach rządowych, była zła regulacja ogrzewania i było za ciepło w pomieszczeniach. W wyniku czego urzędnicy otwierali okna. Zwiększało to koszty. Więc kaloryfery w pomieszczeniach wachmanów zlokalizowano na ścianach przeciwległych do okien, aby uniknąć przeziębień podczas spania przy otwartych oknach. Regulację grzejników zainstalowano na korytarzu, aby kontrolować lub zamykać podczas nieobecności wachmanów w pomieszczeniu.

W umywalniach zastosowano miski fajansowe z odpływem do kanalizacji osadzone w blatach z lastriko. W porównaniu do innych koszar z tego programu była to najwyższa półka.

System alarmowy oparto o elektryczne dzwonki wewnętrzne oraz syreny na zewnątrz.

Tynki zewnętrzne cementowe o grubości 1,5cm Terranovaputz.

Dla zespołu budynków zastosowywano wykonane z brązu elementy dekoracyjne, w postaci pruskiego orła o wymiarach 1,00 x 0,90m, autorstwa rzeźbiarza Schmidta-Kestnera profesora z Królewca. Liter składających się na napis “Polizeiunterkunft” oraz dwóch gwiazd policyjnych – wzór z roku 1926 prof. Böhma (Zdj.17 – przykład)

Epizod z Zoolschule.

Od 26.09.1935 w obiekcie dodatkowo ulokowano – Zollschule (Szkołę Celną). Teraz ten użytkownik zajął większość obiektu. W szkole oraz koszarach ulokowane było 240 osób. Sanitariaty, strzelnicę i plac ćwiczeń współdzielili z Policją. Na początku 1939 roku, policja zażądała przekazania dla siebie z powrotem całości obiektu. Żądania zostały odrzucone przez Staatssekretär (sekretarza Stanu) Reinhardta. Jednak już w październiku 1939 roku wydał on decyzję przywracającą koszary do wyłącznej dyspozycji policji. Szkoła celna została zamknięta.

Obsada obiektu.

Obsada jednostki w Waldenburgu Schl. (Wałbrzych), składała się z:

• 170 Wachtmeister (Wachmistrzów)
• 8 Pferde (koni)
• 8 Kraftwagen (samochodów)

Album na ebay.de

W marcu 2010 roku na portalu aukcyjnym pojawiły się trzy strony albumu fotograficznego ze zdjęciami z Schutzpolizei Waldenburg Schl. (Wałbrzych). Niestety nie udało mi się wtedy zakupić tych zdjęć, ani też też, pobrać ich w dobrej jakości.

Jednak nawet w takiej jakości są wartościowe, bo pokazują życie tej jednostki: mszę w obrządku ewangelickim, uroczystość w koszarach, przemarsze, uroczystości w Rynku, zawody narciarskie oraz na pobliskim stadionie.

Jedno ze zdjęć (Zdj.15), pokazuje uroczystą mszę ewangelicką na dziedzińcu koszar. Okazuje się, że użytkownik Tony z portalu polska-org.pl wstawił je w dobrej rozdzielczości (Zdj.16).

Ciekawostki.

Pismo urzędowe.

Ludobójstwo w ZSSR

Na portalu Wikiwand jest informacja o 4 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Polizei”. W treści strony zamieszczono zdjęcie (Zdj.19) zrobione na dziedzińcu Koszar Schutzpolizei w Waldenburgu. Zdjęcie przedstawia kompanię zapasową dla Nachrichten-Abteilung 300 tzw. Polizei Division (opis użytkownika moose na stronie polska-org.pl).

W roku 1941 dywizja ta przebywała i walczyła na terenie ZSSR. Co się z tym wiąże?

Otóż ta dywizja dokonywała mordów na ludności żydowskiej w rejonie Mogilewa na Białorusi. Skąd o tym wiem i czy oddziały Schutzpolizei Waldenburg były w to zaangażowane?

Dorotte Hochstetter w książce pod tytułem “Das Nationalsozialistische Kraftfahrkorps (NSKK) 1931-1945” na stronie 463 opisuje te mordy.

W dniach 2-3 października rozpoczynają się mordy. Oddziały Einzatskommando oraz Policji mordują 2273 żydowskich mężczyzn, kobiet i dzieci. Dwa tygodnie później zostaje zamordowane kolejne 3700 osób.

Bardziej czytelne zdjęcie fragmentu strony 463 z zaznaczony w przypisie 251 Schutzpolizei Waldenburg.

Informacje te potwierdza artykuł na stronie Holocaust Education & Archive Research Team .

“Sonderaktion”

83 z kilkuset więźniów z obozu pracy przymusowej w Mohylewie zostało zlikwidowanych 15 października 1941 r. Za przynależność rasowo niższą do rasy azjatyckiej. Nie można było już brać odpowiedzialności za ich utrzymanie w rejonie Armii Tylnej.
Według raportu Pułku Piechoty 691, Żydzi z Asmony na wszelkie możliwe sposoby wspierali partyzantów wciąż stojących w najbliższej okolicy. W dniu 9 października 1941 r. Podczas akcji likwidacyjnej na tym terenie rozstrzelano 81 Żydów za łamanie przepisów niemieckiego okupanta. W kilku żydowskich domach znaleziono rosyjskie mundury.
W wyniku licznych skarg na ich prowokacyjne zachowanie w Gorkach (na północny wschód od Mohylewa), a także w okolicach, w ośmiu miejscowościach zlikwidowano łącznie 2200 Żydów w różnym wieku. W większości byli to Żydzi, którzy imigrowali z okręgu mińskiego. Podobnie jak pozostali, popełnili przestępstwa przeciwko przepisom niemieckich sił [okupacyjnych]. Operacja była prowadzona w ścisłej współpracy z Żandarmerią Wojskową.
W Mścisławiu, około 80 km na wschód od Mohylewa, zlikwidowano 900 Żydów za łamanie przepisów sił niemieckich, ukrywanie tranzytowych partyzantów oraz zapewnianie im żywności i odzieży.
19 października 1941 r. W Mohylewie z pomocą Centrum Pułku Policyjnego przeprowadzono zakrojoną na szeroką skalę akcję przeciwko Żydom. W wyniku tej akcji zlikwidowano 3726 Żydów obu płci iw każdym wieku. Środki te były konieczne, ponieważ od czasu zajęcia Mohylewa przez wojska niemieckie, Żydzi ignorowali władzę sił okupacyjnych. Pomimo wcześniejszych działań przeciwko nim nie tylko nie zaniechali zaniechania, ale kontynuowali swoją antyniemiecką działalność do tego stopnia iz taką uporem, że w interesie porządku na zapleczu nie można było tego dłużej tolerować.
23 października 1941 r., Aby zapobiec dalszym aktom sabotażu i zwalczać partyzantów, zlikwidowano kolejną liczbę Żydów z Mohylewa i okolic, 239 obu płci. Sonderkommando 7a dokonało 173 likwidacji w okresie objętym niniejszym sprawozdaniem.

Podsumowanie

Mamy obiekt w Wałbrzychu, który obecnie pełni rolę Specjalistycznego Szpitala Ginekologiczno-Położniczego i mieszkańcom, którzy nie znają jego historii kojarzy się tylko ze szpitalem.

Okazuje się, że szkolono w nim ludzi, którzy potem dokonywali mordów na ludności cywilnej w imię niemieckiej nazistowskiej ideologii. Czy w takim razie obiekt powinien być nazywany – Schule der Mörder, lub – Schule der Todes? Oczywiście, że nie. Pamięć pozostaje ale budynki są temu nie winne.

Dlaczego więc tak usilna jest wola przypisania obiektowi Mauzoleum (Schlesier Ehrenmal) nimbu śmierci nazywając go Totenburg i doprowadzeniu do jego ruiny?

© Licencja na publikację
© Wszystkie prawa zastrzeżone